Tam byłem i to miejsce polecam

Barbara i Jarosław Kot
26-004 Bieliny
Huta Podłysica 36
Kontakt i rezerwacja telefoniczna
tel. (041) 312 71 56
tel.kom: 0501 541 364

W promieniu 30 km liczne miejsca, które warto zobaczyć:
Św. Krzyż
Św. Katarzyna
Nowa Słupia
Bodzentyn
Opatów
Zamek w Ujeździe (Krzyżtopór)
Kurozweki
Bałtowski park Jurajski
Krzemionki Opatowskie
Kielce
Sandomierz
Starachowice
Jaskinia Raj
Tokarnia
Zamek w Chęcinach
Zalewy:
Hańcza
Cedzona
Ciekoty – nie strzeżony
Wilków
Zalew Hańcza Zalew rzeki Czarnej Staszowskiej koło Hańczy to największy akwen w województwie świętokrzyskim. Piaszczystych plaż okolonych lasem jest tu kilkanaście. Największa i strzeżona znajduje się około 500 m od tamy (południowa strona zalewu). Hańcza nadaje się do żeglugi i uprawiania windsurfingu. Turyści mogą korzystać z kajaków, motorówek, nart wodnych, łodzi wiosłowych i rowerów wodnych. Liczne małe gastronomie, sklepy z artykułami spożywczymi i grille koło plaży, w ośrodku Cztery Wiatry restauracja.
Zalew w Wilkowie:
Dzięki pieniądzom unijnym oraz środkom własnym miasta i gminy Bodzentyn oddano w roku 2005 piękny obiekt wypoczynkowy. Tak eleganckiego kąpieliska może pozazdrościć każda inna gmina. Cysta woda, plaża z kilkoma ratownikami, czysty piasek, sprzęt pływający, wypożyczalnia sprzętu wodnego.
Można się opalać, wybrać na spacer i dobrze zjeść. Z dużego i dobrze zorganizowanego parkingu można wejść na pomost, z którego jest wspaniały widok na całą okolicę i zbiornik. Wzdłuż brzegu ułożona jest z kostki brukowej ścieżka, która prowadzi między wodą a łanami zbóż. Co rusz są nowe, wygodne ławeczki. Przy każdej stoi kosz na śmieci z czystym workiem. Można zatrzymać się w dowolnym miejscu, rozłożyć kocyk i poopalać się.
Ciekoty i przełom rzeki Lubrzanki
Lata dziecięce i młodzieńcze spędził tu Stefan Żeromski; tzw. "Żeromszczyzna" jest obecnie terenem rekreacyjnym z niewielkim zbiornikiem wodnym, letnią kawiarnią i miejscem, gdzie można postawić namiot...
Lata dziecięce i młodzieńcze spędził tu Stefan Żeromski. Upamiętnia ten fakt kamienna tablica.
Tak zwana "Żeromszczyzna" jest obecnie terenem rekreacyjnym z niewielkim zbiornikiem wodnym, letnią kawiarnią i miejscem, gdzie można postawić namiot.
Przez Ciekoty prowadzi znakowany szlak turystyczny koloru niebieskiego - z Cedzyny (11 km) do Świętej Katarzyny (6 km) i dalej do Bodzentyna (14 km) i Wąchocka (34 km).
W odległości 2 km znajduje się malowniczy przełom rzeki Lubrzanki pomiędzy górami Radostową i Klonówką, przez które prowadzi główny szlak świętokrzyski koloru czerwonego. Na stokach góry Klonówki (tak zwana Ameliówka) znajdują się trzy obiekty hotelarskie.

Dojazd do Ciekot i Ameliówki autobusami miejskimi nr 10 i 38. Zalew w Cedzynie
Cedzyna - zbiornik wodny o powierzchni 56 ha z plażą i ośrodkiem sportowym. Wspaniałe miejsce dla amatorów żeglarstwa i wędkarstwa. Na plaży zjeżdżalnia, plac zabaw dla dzieci, duży parking, doskonała baza gastronomiczna.
 
Święty Krzyż
Symbol Gór Świętokrzyskich położony, w samych ich sercu, na Łysej Górze – pobenedyktański klasztor, o którym pierwsza wzmianka pochodzi z XII wieku . jest miejscem kultu i wielu pielgrzymek z całej Polski. Został ufundowany w 1006 roku przez fundację Bolesława II Krzywo-ustego. Nazwa pochodzi od relikwii Krzyża Świętego przechowywanych w Kościele. Najciekawszą z tras prowadzących Na Święty Krzyż jest tzw. Droga Królewska z Nowej Słupi. W Klasztorze znajduje się Muzeum Misyjne Zakonu Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, z pamiątkami przywiezionymi z wypraw misyjnych, oraz Muzeum Przyrodniczo Leśne Świętokrzyskiego Parku Narodowego. Rok 2006 jest rokiem milenijnym przybycia na Święty Krzyż pierwszych mnichów.
Święta Katarzyna - Klasztor
Założenie klasztoru związane jest z legendarną postacią słynnego rycerza króla Władysława Jagiełły Wacławka, którego za wierność i odwagę w walce król obdarzył tymi ziemiami. On to przy pomocy Benedyktów pobudował niewielki drewniany kościółek, którego ołtarz ozdobiono przywieziona przez Wacławka figurką Św. Katarzyny męczennicy, od której świątynia przyjęła swoje wezwanie a wioska nazwę. Być może, na tym samym miejscu biskup Jan z Rzeszowa buduje w latach 1471 – 1478 kościół murowany z kamienia na chwałę Trójcy Przenajświętszej i Świętej Katarzyny. Przy kościele kazał wybudować również erem dla braci benedyktów. W 1534 roku kościół i klasztor strawił pożar. Odbudowa trwałą kilkanaście lat. Natomiast w pierwszej połowie XVII w. w wyniku nadań królewskich wystąpiły sprzyjające warunki ekonomiczne do rozbudowy kościoła i klasztoru, wówczas to kościół został wyposażony w organy, a wieża w mechaniczny zegar. Za zgodą biskupa Szaniawskiego w 1723 r. utworzono przy kościele pierwszy cmentarz grzebalny, który istniał do 1834 r. klasztor przekazano siostrom bernardynkom, które zostały bezdomne po spaleniu ich klasztoru w Drzewicy. Pożar, który wybuchł w 1847 roku ponownie zniszczył klasztor Odbudowa trwał dwa lata.
Źródełko Świętego Franciszka
Bardzo dawno temu stał na Łysicy okazały zamek, jaśniejący z daleka. W komnatach pięknie urządzonych mieszkały dwie siostry. Starsza - -kruczowłosa, energiczna, e której krew kipiała od nadmiaru energii, i młodsza, będąca jaj przeciwieństwem – o złocistych włosach, spokojna, czesto samotnie snująca się po lesie
Pewnego dnia do zamku przybył rycerz, szukający noclegu. Zmęczony całodzienną wędrówką, załomotał do bramy i został gościnnie przez siostry przyjęty. Urzeczony ich urodą, jakby zapomniał o celu podróży i przedłużał swój pobyt w zamku. Także obie dziedziczki zadurzyły się w urodziwym młodzieńcu i zabiegały o jego względy. Rycerz był w rozterce - nie wiedział, którą obdarzyć swoim uczuciem.
W tej rywalizacji zwyciężyła energiczna i zalotna starsza siostra. W końcu młodzieniec ją właśnie umiłował. Dni i noce spędzali we dwoje. Młodsza wyraźnie posmutniała i już wczesnym rankiem wymykała się na leśne ścieżki Łysicy. Kruczowłosą, zazdrosną o kochanka, drażniła obecność pięknej siostrzyczki, więc postanowiła pozbyć się rywalki. Po długich namowach nakłoniła wreszcie rycerza do zrzucenia siostry w przepaść. Ten zbrodniczy zamiar nie powiódł się - nie zastali dziewczyny w komnacie, bo o wschodzie słońca wyszła do lasu. Zła myśl nadal prześladowała wyrodną siostrę. Postanowiła dolać trucizny do miodu i podać spragnionej, gdy z boru powróci.
Czara miodu zaprawionego jadem była przygotowana, gdy niewinna siostra wracała do zamku. Drobnymi stopami strącała z traw i paproci krople porannej rosy. Krople - parując - zamieniały się w puszyste chmury i unosiły ku słońcu. Ale po chwili obłoki poczerniały, skłębiły się i ruszyły śladem dziewczyny. Nagle zrobiło się ciemno i ponuro. Zerwała się straszna burza. Gromy uderzały raz po raz.
Już dobiegała do bram zamku, gdy ogromna błyskawica rozdarła niebo i oślepiła wszystko co żyło. Potężny huk gromu potoczył się po puszczy, gwałtownie zadrżała góra i strzeliste jodły. Przewrócona na ziemię dziewczyna z przerażeniem zobaczyła, że zamek rozpadł się w gruzy. Pozostały po nim jedynie potężne głazy na stoku Łysicy. Podniosła się i podbiegła do rumowiska, ale na próżno szukała ciał kochanków. Zapłakała rzewnie, a jej łzy spływały po kamieniach, jakby chciały zmyć grzech siostry.
Łez nazbierało się tak dużo, że do dziś zasilają źródełko, nazwane źródłem świętego Franciszka, od stojącej obok kaplicy. Wylane z prawdziwej rozpaczy - mają cudowną moc leczenia oczu. Rankiem każdego dnia, strącając krople rosy z ogromnych paproci, nieznany „ktoś" wskazuje drogę do źródła. Krynica wypływa u stóp Łysicy, na skraju Puszczy Jodłowej, zaledwie kilkaset metrów od klasztoru w Świętej Katarzynie.
W dawnych czasach obfite źródło wylewało się na pobliskie ścieżki leśne. Obecnie jest obudowaną kwarcem studnią, w której, jak w lustrze, przeglądają się stare jodły. Woda w niej oddycha wydobywającymi się na powierzchnię i pękającymi bańkami gazu, a na dnie gotuje się, jakby pod spodem czarownice z gołoborza swoje miotły paliły. Źródło od dawien dawna ma stałą temperaturę i nigdy nie zamarza.
Przyjeżdżali tu ludzie z dalekich stron, by wodą ze źródła leczyć choroby oczu, odwiedzali krynicę niewidomi. A szczególnej właściwości tego źródła doświadczyły na sobie niektóre kobiety, gdyż ilekroć napiły się z niego wody, zaraz nabierały chęci do życia i.. .rodziły synów.
Gdy już zmarł pustelnik Wacławek, który wzniósł tu drewniany kościół Świętej Katarzyny, biskup krakowski Jan Rzeszowski postanowił zbudować murowany klasztor na polanie niedaleko źródła świętego Franciszka. Robotnicy powbijali kołki wytyczające miejsce budowy, zwieźli kamienie i drzewo. Pracowali w pocie czoła cały dzień, a następnego ranka nawet śladu nie znaleźli po wczorajszej robocie. Zdziwili się wielce, ale w końcu wszystko odszukali: budulec leżał dokładnie w tym miejscu gdzie dziś stoi klasztor. Przewieźli wszystko raz jeszcze i znów zaczęli budować. Trzeciego dnia ponownie zastali polanę pustą. Orzekli: - To pewnie czarty przeszkadzają! – i znów zwieźli budulec. Ale kiedy nadal tajemniczym sposobem znikały ślady ich pracy – ustąpili i zbudowali klasztor tu, gdzie stoi obecnie.
Zamek w Chęcinach
Zamek Królewski wybudowany na jednym z najwyższych w okolicy wzniesień, skalistym wzgórzu dewońskim (367 m.n.p.m). został wzniesiony około 13000 r. a następnie rozbudowany w XV w. Podzielony na dwie części: zamek właściwy z dwiema charakterystycznymi, cylindrycznymi wieżami z kamienia oraz zamek niższy pełniący funkcje gospodarcze. Legenda głosi iż studnia na dziedzińcu połączona była z kościołem na Karczówce, zaś lochy zamkowe kryły ogromne skarby. Zamek pełnił różne funkcje: był rezydencją królowych (m in. Bony), więzieniem stanu, siedzibą skarbca koronnego, mieszkaniem starostów Chęcińskich.
Odbudowana wieża jest udostępniana turystom jako punk widokowy. Roztacza się stąd niepowtarzalny widok na całą okolicę.
Jak mówią okoliczni mieszkańcy o północy na murach zamku pojawia się „biała dama” – postać Królowej Bony, która przechadza się z pochodnią. Na zamku organizowane są turnieje rycerskie, pikniki i inne imprezy.
Muzeum Wsi Kieleckiej - Skansen w Tokarni
W Tokarni znajduje się Park Etnograficzny gdzie można przenieść się w dawne czasy i poczuć klimat minionych dni. W skansenie znajduje się około 30 starych wiejskich budynków mieszkalnych i gospodarczych, drewniany kościół, drewniany dwór, wiatrak a także ekspozycję obrazów i rzeźb.

Domy i inne budynki rozmieszczone są na pagórkowatym terenie i skupione na wzór dawnych wiosek. We wnętrzach można podziwiać oryginalne meble i całe wyposażenie domostw. Skansen w Tokarni jest „perłą” województwa Świętokrzyskiego.


Zamek Krzyżtopór w Ujeździe ? pełna magii i tajemniczości ruina zagubiona wśród pól i wzgórz ziemi opatowskiej, z dala od głównych dróg i szlaków. Jest zabytkiem klasy międzynarodowej, wyjątkowym, chociaż mocno zniszczonym.HISTORIA
Dobra Iwaniska w skład których wchodził Ujazd, należały pierwotnie (to jest już w XII w.) do klasztoru cystersów w Jędrzejowie. W XV w. włości te stały się własnością Oleśnickich. Dalsze losy Ujazdu wiążą się już z rodem Ossolińskich. Na początku XVII w. dobra te trafiły na krótko w ręce Jana Zbigniewa Ossolińskiego pana na Ossolinie, który w 1587 r. przekazał ten majątek synowi Krzysztofowi w prezencie ślubnym. Krzysztof zrezygnował na rzecz majątku Iwaniska z dóbr mieleckich, które przeszły w ręce jego starszego brata Maksymiliana. Tym samym Iwaniska wraz z Ujazdem stały się w 1619 r. własnością Krzysztofa Ossolińskiego
Krzysztof Ossoliński był człowiekiem gruntownie wykształconym o rozległych zainteresowaniach literackich, artystycznych, dyplomatycznych i politycznych.  Postanowił  zbudować siedzibę, która zaćmiłaby wszystkie pozostałe siedziby magnackie w Polsce i nie tylko. Zamek w Ujeździe powstawał w czasie 1621? 1644 w trzech fazach. Budynek główny i fortyfikacje wzniesiono w latach 1621- 27. Kolejna faza to rozbudowa wieży zegarowej (bramnej), udokumentowana datą 1631 r. wyrytą w tablicy uszakowej przy wejściu. Faza ta łączyła się ze zmianą nazwy siedziby. Dotychczas używana była nazwa Krzysztopór łącząca imię fundatora z nazwą herbu rodu Ossolińskich. Kolejna nazwa Krzyżtopór używana jest do dziś. Na bramie głównej umieszczono wówczas znacznych rozmiarów krzyż i topór oraz nieistniejącą już dziś inskrypcję: ?Krzyż obrona / Krzyż podpora / Dziatki naszego Topora?. Było to credo fundatora ? gorliwego katolika ? wyrażające jego osobisty stosunek do wyznawanych zasad wiary. Warto wspomnieć, że pan Krzysztof był zaciekłym wrogiem reformacji, mimo że jego dziadek Hieronim był kalwinem. Za sprawą Krzysztofa arianie zostali wygnani z ziemi świętokrzyskiej, m.in. z Rakowa, Skrzelowa i Iwanisk. W kieleckim pałacu biskupim znajduje się malowidło uwieczniające to wydarzenie.
Sandomierz - miasto Ojca Mateusza - ekipa przyjedzie już wkrótce

       
   

To w Sandomierzu realizowano odcinki bijącego rekordy popularności serialu "Ojciec Mateusz". Najpewniej serialowa ekipa zjawi sie niebawem w Sandomierzu. Aktorzy bardzo chętnie rozdają autografy i z fanami pozują do zdjęć. Serial przedstawia perypetie księdza detektywa, rozwiązującego kryminalne zagadki. Ksiądz zawsze o krok wyprzedza policję. W rolę serialowego Ojca Mateusza wcielił się Artur Żmijewski. Przez chwilę Sandomierz zamienił się w małe miasteczko filmowe. W tym roku również ekipa z aktorami zawitają do zabytkowego Sandomierza. Zapytaj o szczegóły wycieczki do Sandomierza ścieżkami Ojca Mateusza. Przewodnik po Sandomierzu pokaże miejsca akcji oraz gdzie poza planem wolny czas spędzali aktorzy. Przyjedź do Sandomierza, tutaj piękne są zabytki, a może i Ty spotkasz Ojca Mateusza? A może pomoże Ci w tym nasz przewodnik?. Przewodnicy po Sandomierzu doskonale znają wszystkie opowieści związane z Ojcem Mateuszem.
Okolice Sandomierza
Góry Pieprzowe ok. 199 m n.p.m. — nazwę tę nosi około trzykilometrowy odcinek krawędzi Wyżyny Sandomierskiej pomiędzy wsiami Kamień Nowy i Kamień Plebański. Pod względem budowy geologicznej Góry Pieprzowe stanowią wschodnia, krańcową partię Gór Świętokrzyskich. Zbudowane są z liczących ok. 500 milionów lat skał kambryjskich, tzw. łupków i kwarcytów o charakterystycznej, brunatno-szarej barwie. Pod wpływem działania czynników atmosferycznych — erozja wodna, duże wahania okresowe temperatury — łupki kruszą się i tworzą drobny, osypujący się gruz skalny, od którego koloru i faktury powstała nazwa. Wyższe partie zboczy pokrywa warstwa lessu, na którym utrzymały się relikty flory stepowej, głównie traw — ostnicy włosowatej i palczatki kosmatej, a także wisienka karłowata, korkowa odmiana wiązu i inne.
Osobliwością gór są skupiska dzikiej, róży występującej w 15 gatunkach, stanowiące unikalne w skali europejskiej naturalne rosarium. Można tu często spotkać krzewy berberysu, jałowca, głogu, tarniny, dzikiej gruszy. Wszystkie te walory sprawiają, że Góry Pieprzowe — pod wieloma względami unikalne — zostały uznane w 1979 roku za rezerwat przyrody, który obejmuje powierzchnię liczącą 18,01 ha.
Jaskinia Raj
Jaskinia Raj została uznana za najpiękniejszą jaskinie Polski. Słynie głównie z bogatej szaty naciekowej, posiada system korytarzy o długości 240 m, do zwiedzania udostępnione jest 180m. Wg archeologów pierwszy człowiek zamieszkiwał w niej już 50tys. lat temu, o czym świadczą liczne znaleziska. Natura przyozdobiła jaskinię cudownymi stalaktytami, stalagmitami oraz kulistymi naciekami, zwanymi perłami jaskiniowymi. Swym pięknem Jaskinia Raj urzeka corocznie tysiące turystów z całego świata.

Info:
Chęciny k/Kielc



Amfiteatr i rezerwat przyrody Kadzielnia w Kielcach
Miejsce w centrum miasta gdzie od XVII wieku wydobywano metoda odkrywkową skały wapienne i inne kruszce. Wykorzystywanie kamieniołomu dla celów przemysłowych zakończono w 1962 roku po czym wokół wyrobiska wybudowano barierki tworząc tym samym alejki spacerowe pośród skał. Stworzono również kilka punktów widokowych skąd można podziwiać bogatą roślinność i pokłady skał.
Kadzielnia jest oblegana przez mieszkańców i turystów o każdej porze roku, których przyciąga tu cisza i spokój. Od 1971 została wpisana do ścisłych rezerwatów przyrody nieożywionej. Znajduje sie tu największe skupisko jaskiń na Kielecczyźnie.
Z okazji obchodów IX wieków Kielc wybudowano tu wspaniały amfiteatr, w którym odbywają się liczne imprezy kulturalne i koncerty Nowa Słupia - Dymarki Świętokrzyskie
„Dymarki Swiętokrzyskie” ogólnopolska renomowana impreza, organizowana od 1967 r. w Nowej Słupi, odwiedzana w ciągu jej dwóch dni trwania przez około 20 tys. turystów z kraju i zagranicy. Impreza stanowi jedną z wizytówek regionu oraz województwa świętokrzyskiego.
Dymarki są ściśle związane z datowanym na czasy starożytne rozwojem w regionie świętokrzyskim przemysłu górniczego i hutniczego. Podczas festynu można zapoznać się z dawnymi metodami wytopu żelaza, oraz zobaczyć tradycje dawnych mieszkańców Gór Świętokrzyskich Na „Dymarkach” odbywają się również liczne koncerty estradowe oraz kiermasz wyrobów ludowych.
Dąb Bartek
Najstarszy w Polsce dąb liczący sobie wg źródeł od 600 do 1200 lat. Jego średnica wynosi 3,14 m, obwód 9,85 m, a wysokość dochodzi do 30 m. legendy głoszą iż w jego cieniu odpoczywali m.in. Bolesław Krzywousty oraz Jan III Sobieski. Dąb „Bartek” jest jedną z większych atrakcji Gór Świętokrzyskich – stał się symbolem Gminy Zagnańsk i całego regionu Świętokrzyskiego.





Park Jurajski w Bałtowie
Park położony jest w rozwidleniu starorzecza rzeki Kamiennej na „Źródlanej Wyspie”.
Zwiedzanie Parku to niezwykła przygoda i podróż w czasie poprzez okresy geologiczne naszej Ziemi – od początku jej istnienia do momentu pojawienia się istot ludzkich. Można zobaczyć tu rekonstrukcje dinozaurów wykonane w ich naturalnych rozmiarach, szczególne zainteresowanie wzbudza model największego drapieznika wszechczasów – tyranozaura.
W sąsiedztwie parku znajduje się stary młyn, przystań kajakowa, spływ tratwą, miejsca do zabaw dla dzieci.
Piece hutnicze w Samsonowie
Samsonów to miejscowość położona na terenie Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. Możemy tu podziwiać wybudowany w 1598 r. pierwszy wielki piec hutniczy. Pozar, który wybuchł w 1866 zniszczył hutę. Do dziś zachowały się ruiny Huty „Józefów ”z 1823 r. wielki piec z wieżą gichtociągową, z której dokonywano zasypywania pieca wsadem, budynki produkcyjne, fragment ujęcia wody i inne budowle.

Ruiny zamku w Bodzentynie
Ruiny bodzentyńskiego zamku położone są na stromym brzegu rzeki Psarki. Od początku swoich dziejów zamek był często rozbudowywany przez kolejnych właścicieli - biskupów krakowskich, do dziś jednak widoczne są jeszcze mury pierwotnej budowli średniowiecznej.

Kiedyś zamek był wielką rezydencją na którą składał się też ogród włoski rozciągający się do terenu pobliskiego kościoła, zwierzyniec oraz kilkanaście budynków gospodarczych na przedzamczu w tym: piekarnia, rzeźnia, stodoły, wozownia, magazyny a także drewniany dwór, zamieszkiwany przez właścicieli podczas licznych przebudów i remontów zamku. W czasach największej świetności sam zamek składał się z trzech skrzydeł z dziedzińcem w środku, posiadał też jedną narożną wieżę wykorzystywaną jako więzienie. Całość była otoczona murem. Obecnie zachowały się wysokie ściany z otworami okiennym, (niektóre z obramowaniami na których widać herby Ślepowron i Nałęcz) oraz XVII-wieczny portal wykonany z czerwonego piaskowca. Przed portalem leża szczątki kamiennego mostu. W dole rzeka Psarka tworzy kilka niewielkich rozlewisk zwanych sadzawkami, prowadzi tam ścieżka oraz drewniane mostki, co również warto zobaczyć
 Krzemionki koło Ostrowca Świętokrzyskiego
Rezerwat „Krzemionki” jest jednym z najważniejszych miejsc na świecie ze złożami magicznego kamienia – krzemienia. Rezerwat słynie z unikatowej ekspozycji wyrobisk górniczych krzemienia pasiastego, odkrytych w 1922 roku.
Dla turystów została udostępniona trasa turystyczna o długości około 500 m i głębokości 11 m. można zobaczyć tutaj również rekonstrukcję neolitycznego obozowiska górniczego. Przewodnicy wprowadzają turystów w epokę neolitu ukazując pracę i dzieję górników oraz naszych przodków.
Dworek Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku

Henryk Sienkiewicz z Oblęgorkiem związany jest od 1900 roku, kiedy to z okazji 25 lecia pracy literackiej otrzymał w darze od społeczeństwa, majątek ziemski i stylowy pałac. Dworek stanowił dla poety letnią rezydencję.
Od 1958 r. w pałacyku mieści się muzeum, oddające wiernie wygląd wnętrza z czasów gdy przebywał tu i tworzył Henryk Sienkiewicz. Obejrzeć tu można wystawę biograficzno – literacką obejmującą m in. Obchody jubileuszu 25 – lecia pracy twórczej poety.W dworku odbywają się liczne imprezy kulturalne.