Moje odczucia co do "Katów" Trzeciej Rzeszy

 
   Witam Kochani. Na podstawie nieznanych dotychczas dokumentów odkrywa się na nowo historię katów w białych fartuchach,lekarzy,którzy swoim pacjentom,jeńcom wojennym,więźniom obozów koncentracyjnych wyznaczyli role królików doświadczalnych. Ich zleceniodawcami były znane na świecie firmy,instytucje uniwersyteckie,a niektóre z nich istnieją po dziś dzień. Głównym zleceniodawcą był Wermacht,a wielu lekarzy po wojnie nadal pracowało w zawodzie.
    W Dachau od roku 1940-12/1941 więźniowie,którzy nie mogą pracować,okaleczeni wskutek maltretowania czy eksperymentów,są przenoszeni do odizolowanych bloków dla inwalidów. Zmniejszone dawki żywności przypieczętowują ich los.
    W latach 1941-43,w akcji określonej kryptonimem „14f13”,tysiące więźniów ze wszystkich obozów przewozi się do zakładów eutanazji w Bernburgu,Pirnie i Hartheim,tam umierają w komorach gazowych.
24 sierpnia 1941 roku Hitler nakazuje zakończyć mordowanie chorych i upośledzonych w komorach gazowych zakładów eutanazji a nie dotyczy to więźniów KL. Krok ten był najprawdopodobniej podyktowany powszechnym niezadowoleniem społeczeństwa i pogłoskami,jakoby w komorach gazowych umierali także ciężko chorzy i ranni żołnierze.
    W sierpniu 1941 roku lekarz obozowy Auschwitz dr.Entress próbuje nową metodę uśmiercania. W sali operacyjnej bloku 28 obozu macierzystego eksperymentuje z dożylnymi zastrzykami z fenolu i wodoru. Polski więzień lekarz Władysław Fejkiel mówił wówczas-
-” Te eksperymenty służyły wyłącznie znalezieniu sposobu na jak najszybsze zabijanie więźniów przy pomocy zastrzyków. W przypadku zastrzyków z wodoru śmierć następowała dopiero po 25 minutach. Ofiara była przytomna. Profesor Jan Olbrycht mówi początkowo wstrzykiwano wodę utlenioną,benzynę,ewipan(stosowany do dziś w eutanazji ewipan ma ten sam skład)i fenol,w pierwszym okresie były to zastrzyki dożylne,a później zastrzyki dosercowe.
Entress wstrzykuje fenol bezpośrednio w serce. Uśmiercanie więźniów na wielka skalę w pokoju zabiegowym bloku iniekcyjnego 20 zaczyna się w Auschwitz we wrześniu 1941 roku i trwa do maja 1943 roku. Zabijani są tam chorzy,w przypadku których zakłada się,że nie będą już zdolni do pracy. Karze śmierci poddaje się tez prostytutki z „burdeli niemieckich”,które są zarażone wenerycznie oraz więźniowie przekazani do likwidacji przez oddział polityczny. Dzieci uciążliwe dla życia obozowego jako bez wartościowa siła robocza.
   Zabijanie zastrzykami jest zadaniem sanitariuszy SS,SDG.O SDG Kleinguntherze mówi się,że liczba więźniów uśmierconych przez niego iniekcjami dosercowymi miała wynosić ponad 1100.Jedyne co można powiedzieć na jego obronę to fakt,że nigdy nie uderzył żadnego więźnia.
 Procedurę zabijania w Oświęcimskim Obozie Zagłady opisał SDG J.Klehr,przed wojna rzemieslnik—rano,około wpół do dziesiątej lekarz obozowy Erness pojawia się w bloku 28 a jest to blok przyjęć. Klehr melduje nowo przyjętych,którzy czekają w ambulatorium. Obydwaj się też tam udają po resztą wybierając więźniów,których jedo zdaniem należy uśmiercić. Wyselekcjonowani przenoszeni są do bloku 20 i wprowadzani pojedynczo,nago do małego około 2na2 metry ambulatorium po lewej stronie tuz obok wejścia Klehr wspomina,że więzień musiał usiąść na stołku. Macano go po klatce piersiowej,żeby znaleźć miejsce w które miał być wstrzyknięty zastrzyk,a potem wprowadzano igłę iniekcyjną bezpośrednio w serce. Pielęgniarz lekko tylko przytrzymywał więźnia,żeby martwy nie spadł ze stołka.
  Ofiary muszą klękać lub kłaść jedna rękę na kark,drugą na łopatkę. Niekiedy pielęgniarz zasłania im usta lewa ręką. Zapobiega to krzykom i uwalnia okolice serca. Lekarz SS dr.Kremer o SDG Klehrze” W pokoju,do którego wszedłem znajdowała się młoda kobieta lat 16.Klehr uśmiechając się powiedział żebym włożył biały fartuch,wtedy wygląda się bardziej akademicko. Kazał jej się pokazać i pytał czy miała już inicjacje seksualną a następnie wstrzykuje fenol w serce i zabija.
 W 1943 roku uśmierca się zastrzykiem z fenolu kilkudziesięciu polskich chłopców w wieku od 9 do 14 lat. Potem wzbrania się,używania fenolu do uśmiercania dzieci.
Statystyki podają o liczbie 11 000 uśmierconych fenolem współwięźniów. W uśmiercaniu biorą polscy i niemieccy lekarze SS.
 Polski student medycyny Tadeusz Paczuła choruje wówczas na ropowicę i zostaje przeniesiony do bloku 21.Ponieważ pięknie potrafi malować krzywe gorączkowe,może zostać i prowadzić księgę zgonów. Paczuła zeznaje,że lekarze obozowi opóźniali przepełnione oddziały,wysyłając wszystkich chorych więźniów tych ciężko chorych,jak i rekonwalescentów do komór gazowych Brzezinki. Czasem odbywały się masowe akcje,w których do zagazowania przeznaczano od 2 do 4 tysięcy więźniów.
   W Mauthausen dopiero od października 1944 roku z powodu braku siły roboczej Żydzi i Polacy oraz Romowie leczeni są w szpitalu. Pielęgniarka,która znalazła siew Auschwitz ze względu na przynależność do polskiego ruchu oporu,miała za zadanie do maja 1943 roku wszystkie nowo narodzone dzieci,zarówno aryjskie,jak i żydowskie i mieszane mordować przez utopienie w kuble z woda lub zastrzykiem z wody utlenionej w serce. Od czerwca 1944 roku mordowano tylko dzieci Żydowskie.
   Żeby uśmiercać możliwie wielu więźniów,do 1942 roku w izbach chorych zatrudnia się medycznych laików,głównie kryminalistów. Nie dezynfekuje się narzędzi medycznych by rozprzestrzeniały się zarazki.
  Przy aparacie rentgenowskim stoją więźniowie:stolarze,kolejarze,mechanicy i maszyniści etc..Dopiero w roku 1945 zdjęcia robią fachowcy. Jeśli na zdjęciu więźniowie rentgenolodzy nie stwierdza bardzo rozległych cieni,uznają badanego za zdrowego. Dlatego wielu umiera podczas badania. Niektórzy umierają po drodze. Nieznaczne zabrudzenie łóżka czy podłogi spowodowane wymiotami lub biegunkę może być wyrokiem śmierci”Zwykle nieszczęśnik ciągnięty był za nogi do umywalni,polewany zimna wodą i zostawiony na noc nago na kamiennej podłodze,a jeśli rano jeszcze oddychał,dobijano go zastrzykiem dosercowym z benzyny,karbolu czy Ewipanu.
  Popularna wówczas metodą leczenia jest ogrzewanie w skrzyni z żarówkami. Choroba zwalczana to przeziębienie czy wada serca,która ma zostać wypocona. W rzeczywistości pacjenci doznają oparzeń pierwszego i drugiego stopnia. Jeden z lekarzy,w cywilu pomocnik drogerii,preferuje nakłucie żuły dwa do trzech razy w tygodniu,niewysterylizowana igła upuszcza krwi wszystkim chorym.
  Mnie zaciekawiła metoda leczenia chorób żołądka wszystkie miały wspólny mianownik-wrzód. Leczone są chirurgicznie lub głodówka dwutygodniowa poprzedzana stójką  przez około 48 godzin na oddziale wewnętrznym. Choroby jelit diagnozowane są jako sraczka.
 Zwrócić tu należy uwagę na karty chorych,krzywe gorączkowe,wyrysowane z precyzją,porządnie,w rożnych kolorach. Jednak wrażenie jest złudne”karty gorączkowe chorych”były na oddziale znacznie ważniejsze niż sami chorzy.
   Jeżeli chodzi o oddział stomatologiczny to głównym jego zadaniem było wyłamywanie chorym złotych koron polewając przy tym dziąsła benzyną. Złote zęby były wyrywane również trupom w krematorium przed spaleniem. Obecni byli przy tym zawsze dentysta SS i SDG. Laboratoria i gabinety stomatologiczne były oceniane pod kątem wyposażenia jako dobre. Mi-omo to,z braku materiałów wyrywa się zęby bez narkozy. Dodać należy,iż przy izbie chorych jest apteka. Tak kochani tam esesmani mogli konsumować możliwe substancje alkoholowo-chemiczne,preparaty przeciwbólowe i morfinę. We wszystkich obozach esesmani handlowali lekami.
 Więźniom pomagał Polak lekarz był nie tylko najlepszym lekarzem-więźniem ,jakiego miało Auschwitz,lecz także bezprzykładny jako człowiek,często rozdzielał własne jedzenie i chleb wśród więźniów,a sam głodował. Ponieważ troszczył się o każdego chorego,był cierniem w oku dla kierownika obozu i pewnego dnia w maju 1943 roku,został przywiązany do słupa i poszczuty psami,które żywcem pogryzły mu genitalia i skórę,poszarpali policzki. Odniósł bardzo ciezkie rany,ale udało się go uratować i przenieść do obozu szpitalnego gdzie został opatrzony. Jeszcze po 1946 roku cierpiał przebywając w Linz z powodu poniesionych ran i musiał poddać się amputacji nogi.
 Naziści prowadzili poza tym:
-Ćwiczenia operacyjne na zdrowych więźniach
-Badania nad przemysłowa patologią
-Projekty badawcze N-Staff
-Badania nad bronią biologiczną przy użyciu więźniów
-Badania nad malaria w szpitalach psychiatrycznych
-Badania dla Luftwaffe  wg Higieny i Mikrobiologii
-Badania na więźniach -Zgorzel Gazowa
-Badania nad Gruźlicą
-Odtruwanie wg CFA
-Eksperymenty żywieniowe -karmienie padlina i ludzkim mięsem
-Doświadczenia na dzieciach w komorze podciśnień
-Doświadczenia dotyczące śmierci z wychłodzenia
-Badania nad woda morska—pojenie więźniów przez 2 tygodnie woda morską
-Doświadczenia farmaceutyczne dla L.G. Farben Bayer
-Komora gazowa dla eksperymentów nad gazami
-Monowice elektrowstrząsy
-Badania nad sterylizacja masowa kobiet i mężczyzn
W prawdzie to co uczynili wówczas lekarze SS dziś pozwala nam definiować tematykę medyczna z punktu widzenia nazewnictwa nowotworów. Ze względu na bardzo duży materiał genetyczny do badań lekarzom SS udał się opisać i odszukać w organizmie ludzkim 8 podstawowych schorzeń nowotworowych. Zapoczątkowali kilkadziesiąt szczepionek a ich lekarze wynaleźli kilkaset lekarstw na różne schorzenia.-ale to nie oni ponoszą zasłużone uznanie za to co wynaleźli-ukłony nalezą się tysiącom,którym to zawdzięczamy bo oddali swe ciało do badań wówczas swym oprawcom.
  Kochani pisząc o tych makabrycznych wydarzeniach z czasów wojny,chce poruszyć temat eutanazji. Czy według was uśmiercanie chorych,kalekich ludzi,często nieuleczalnie chorych na nowotwory-jest humanitarne z punktu widzenia człowieka.?.Pomijając wypowiedź Kościoła na ten temat. Czy lekarz wykonujący zastrzyk eutanazji nie kontynuuje tego samego zachowania co lekarze naziści?
Cóż życie ludzkie jest darem od Boga i on winien decydować,kiedy przyjdzie jego kres-Tak to pogląd Kościoła.
 A mój wewnętrzny eutanazja i aborcja to wewnętrzny sumienny wybór,każdego z nas. Lecz czy właściwy nie mi to oceniać
Darek/Vectra/